Arctische temperaturen niet besteed aan de bikkels van JO11-1

Zaterdag 7 oktober stond de uitwedstrijd tegen Akkrum JO11-1 op het programma. Akkrum, de woonplaats van de gebroeders Anker natuurlijk, maar ook van Foppe de Haan en Jan Akkerman. Verder natuurlijk bekend van het schitterende verhaal van Manke Meine en Kromme Knillis, die verschrikkelijke ruzie kregen bij Akkrum toen ze de Boorne groeven rond 1400. De afloop kent u natuurlijk.
Op papier een tegenstander die gelijkwaardig aan de jongens van Franeker zouden kunnen zijn gezien hun uitslagen. Abe was er deze week helaas niet bij, in verband met het moeten halen van zijn PADI diploma, maar ik kan u verzekeren dat Abe waarschijnlijk net zoveel water heeft gezien en gevoeld als de jongens en begeleiding van JO11-1.
Om 11 uur was de aftrap, om half 11 waren we aanwezig op het complex van Akkrum. Om 5 over half 11 waren we aangekleed voor de wedstrijd en om 6 over half 11 was iedereen door en door nat.
De warming werd geleid door Tieme en naast ons was ook een team aan het opwarmen, voor zover dit mogelijk was, want met deze windchill was het al gauw -23 graden Celsius. Even werd gedacht dat dit Akkrum O11-1 was, maar naderhand was dit Akkrum O6-1, want de kleinste jongen bij Akkrum was 1.43 meter.
De coaches waren deze wedstrijd de heren Van Marrum en Hollander, die dit team ook al zo succesvol in Leek naar een 4e plaats hadden geleid, dus dit varkentje zou gewassen moeten kunnen worden.
Om 11 uur was er de aftrap en Franeker voetbalde met een keiharde wind tegen de eerste helft tegen de 'reuzen' van Akkrum. Na een minuut of 7 opende Akkrum de score met een hard schot, dat ook wel verdiend was gezien het overwicht. 
Sake kon de bal amper ver uittrappen en ook opbouwen via Stijn en Liam ging moeizaam. De tegenstander was snel, de wind sterk, de regen koud en het was vechten tegen de welbekende bierkaai. De 2-0 en 3-0 vielen ook vrij gemakkelijk en dit was tevens de ruststand.
In de rust werd aangegeven dat Franeker niet zoveel moest opkijken tegen de grote jongens van Akkrum, maar proberen te voetballen vanuit eigen kracht en dat de posities bezet moesten blijven. 
De tweede helft ging wel beter. De wind hielp mee, maar Franeker was wat van slag door die rare blauwe lijnen over de lengte van het veld, waardoor het veld aan beide kanten een meter of 2 smaller was. Akkrum had al geanticipeerd op de spelregels van volgend seizoen en dit was het 'nieuwe'veld. Het kunstgras voelde aan als hoogpolig tapijt en, omdat alles toch al kletsnat was, trokken beide coaches de schoenen maar uit om van het kunstgras te genieten.
Uit een corner werd mooi de 4-0 tegen de touwen gekopt, maar hierbij moet worden vermeld dat Sake al zo'n beetje bevroren was en amper kon bewegen.
Karsten, Bilal en Jort werkten hard om er toch nog wat van te maken. Mooie actie van Jort op links ging helaas nog naast, maar na een aanval over rechts kwam de bal bij Tieme die zag Tristan staan en Tristan schoot hard in de rechterhoek de 4-1 tegen de touwen wilde ik zeggen, maar hij schoot tegen de dwarsligger op de grond, waardoor de bal er weer uit sprong en de ouders pas bij de aftrap van Akkrum in de gaten hadden dat het wel een doelpunt was.
Een minuut later wederom Tieme die voorgaf en Bilal haalde verwoestend uit. Via de onderkant lat werd het 4-2. De jongens begonnnen er weer in te geloven. Er was ook nog wel wat tijd, maar de posities werden vergeten. Dan wordt het voorin erg druk en door heel veel benen kun je moeilijk scoren. Franeker probeerde nog een paar keer, maar het bleeft bij 4-2 voor Akkrum en omdat de jongens zo hard hadden gewerkt in dit verschrikkelijke weer tracteerden de coaches de jongens nog op een heerlijk ijsje.